Yaşlı bir adam, sabah erkenden evinden çıkmış yolda ilerlerken, bir bisikletlinin çarpmasıyla yere yuvarlanmış ve hafif yaralanmış. 

Sokaktan geçenler onu hemen en yakın hastahaneye ulaştırmışlar.

Hemşireler pansuman yaptıktan sonra, biraz beklemesini ve röntgen çekerek herhangi bir kırık veya çatlak olup olmadığını inceleyeceklerini söylemişler. 

Adam huzursuzlanmış, acelesi olduğunu, röntgen istemediğini söylemiş.  Hemşireler merakla acelesinin nedenini sormuşlar; 

Adam; “Eşim huzur evinde kalıyor,”  “Her sabah birlikte kahvaltı etmeye giderim, gecikmek istemiyorum.” 

Eşinize bir haber iletir, gecikeceğinizi söyleriz deyince, yaşlı adam üzgün bir ifadeyle yanıtlamış;

“Ne yazık ki karım Alzheimer hastası, hiçbir şey anlamıyor, hatta benim kim olduğumu dahi bilmiyor.” 

Hemşireler hayretle; 

“Madem sizin kim olduğunuz bilmiyor, neden hergün onunla kahvaltı etmek için koşuşturuyorsunuz?” diye sormuşlar.

Adam buruk bir sesle; 

“Ama, ben onun kim olduğunu biliyorum” demiş.