İster genç olun ister yaşlı, yaşınızla barışık değilseniz ihtiyarsınız demektir.  Çok genç ölen yaşlılar olduğu gibi ihtiyar doğanlar da vardır. 

Üniversitelerimizde yaptığım  söyleşilerde, bana en çok para hakkında soru sorulur.  Herhalde iş adamı olduğum için.  Ben “paranın iki kişiliği vardır” derim. 

Birincisi, para bir değiş tokuş aracıdır. Para verip yiyecek, giyecek, ev, bark, hatta sağlık satın alabilirsiniz. 

İkincisi ile gelecek korkusunu yenersiniz. “Yaşlılığımda çaresiz, muhtaç, perişan kalmam, çünkü kötü gün paramı bir kenara ayırdım dersiniz. 

Ama para ötesi, para üstü bir konu daha vardır, bunu parayla satın alamazsınız.  Bunun adı zevk ve keyiftir.  Zevk almak, keyif duymak ancak KÜLTÜR ile mümkündür. 

Resimden zevk almak için sergiler bedava, müzik, kaset ve diskler üç otuz para.  Ayrıca konserler de pahalı değil.  Tiyatrolar hamburger fiyatına.

Aşk ve sevgi zaten bedelsiz.  Güneşin batışından, denizin hışırtısından ya da  bir satranç oyunundan zevk alabiliyorsanız güneşi kaç paraya batırabilirsiniz?  Denizi hışırdatmanın fiyatı nedir? Kalenizle bedavaya şah çekebilirsiniz. Yaşlılığınız için biriktireceginiz kötü gün parası kadar belki ondan da önemli olan bu zevkler ve mutluluklardır.  Bunlara sahip olmak ancak kültürle mümkündür.  

Para kazanmaya emek verdiginiz kadar kültür edinmeye de emek verin.  Yaşlılar ölüme daha yakın derler.  Ama ölüm nüfus kağıdı sormuyor.  Şimdiki tutkulu projem, bir ceviz ormanı yetistirmek.  Fidanları dikmeye başladım bile. Ceviz fidanı 8 yıl sonra ağaç olup ceviz verirmiş. 

 

Şimdi 76 yaşındayım. Yani 84 yaşımda ceviz kıracağım.  Bu kez  kendi cevizlerimi.

 

Kaynak: İshak Alaton