Bilirsiniz güzel Anadolu’muzda köylü halkımız akşam erken uyur çünkü sabah erkenden kalkıp bağ bahçe işleri ile uğraşacak.  

Yine sakin bir akşam karı koca uyumak için yatağa girerler.  Kadın kocasının uyumasını beklemektedir, çünkü bahçede bekleyen sevgilisi ile kaçıp kocasını terk edecektir.  

Bir zaman sonra kocası uyur ve kadın bahçede bekleyen sevgilisinin yanına gider ve koşarak oradan kaçarlar, koşarlar, koşarlar ama kadının ayağını bir şey rahatsız etmektedir.  

Sanki ayakkabısının içinde bir şey var ama kadın mecburdur koşmaya, ayağını rahatsız eden şey için ayakkabısına bakamaz.  

Bayağı uzaklaştıktan sonra nefeslenmek için dururlar, kadın da bu fırsatı kullanıp ayakkabısının içine bakar ve içinde bir deste para bulur...Terk ettiği kocası onun kendisini terk edeceğini anlamış ve “karımın bugüne kadar bana çok emeği geçti, gurbette sıkıntı çekmesin” diye düşünüp ayakkabısına para koymuştur...

 

Bu hikâyeyi herkes kendine göre yorumlayabilir...

Ama bu terk edilen kocanın kim olduğunu söyleyince yorum bir olacaktır...

Bu terk edilen koca AŞIK VEYSEL’dir. 

Veysel Hocam nur içinde yat...

 

Kaynak: Sunay Akin